Ik heb zoveel liefde in me, ik kan zoveel van mensen houden, maar ik vind het altijd heel moeilijk om die liefde te uiten, op een fysieke manier, snap je?
Ja, ik ben gewoon een hele slechte minaar, ik kan er niks aan doen, maar ik bak er echt helemaal niks van. Vrouwen komen zo tekort bij mij...
Ik weet nog wel, het was de eerste keer dat ik met een meisje naar bed ging, toen lagen we daarna samen op bed....en toen begon zij in een keer heel erg te huilen... Maar echt zo intens verdrietig en ik vroeg: wat is er?
En toen zei ze: Ik voel me zo leeg, ik voel me zo koud.. ik voel me zo vies
En ik zei: ja, maar waarom dan??
En zij zei: Ik had zo gehoopt dat als wij met elkaar naar bed zouden gaan, dat wij dan dichter bij elkaar zouden komen, maar in plaats daarvan voel ik me nu alleen eenzaam en ongelukkiger dan ik mij ooit in mijn hele leven heb gevoeld...
Ik zei: kan ik iets voor je doen?
En ze zei: Nou, zou je alsjeblieft weg willen gaan en nooit meer terug willen komen? Want jij doet me meer pijn dan goed...
En toen ben ik gegaan en kreeg ik 3 weken later een brief van d'r. Daarin schreef ze:
Ik heb nu iemand anders ontmoet, het is een jongen, hij heet Paul en ik ben ook met hem naar bed geweest en oooch, het was zo fijn.....Het was zo warm, het was zo intens, dat ik eigenlijk nu pas met terugwerkende kracht, ten volle besef dat jij....met je klunzige gefrunnik, dat jij de seksualiteit in een kwaad daglicht stelt. Maar er is 1 ding waar ik je dankbaar voor ben....jij hebt mij geleerd dat ik nooit meer met iemand naar bed moet gaan uit medelijden...
En ik weet nog wel, een paar maanden later was ik daarzo over aan het denken...en toen dacht ik nog vanne....nou euhh...zo'n brief, da's ja, da's ook uhh totaal niet goed voor je uhhh...zelfvertrouwen...