Dat was heel raar! Nee, gisteravond. Ik was op mijn slaapkamer. Het was al laat. Ik had een kaarsje aangedaan, muziekje op de radio. Slaapkamerraam een stukje open gezet. En ik was moe. Ik was heel moe. Ik wilde naar bed. En ik wilde net in bed stappen, toen ik in een keer zo bij mijn slaapkamerraam zowat gemorrel hoorde. Ik denk; Wat krijgen we GODVERDOMME nou? Er zal toch niemand naar binnen proberen te komen?! En ik kijk, en er komt iemand mijn kamer binnen, man. Het is een mannetje. Ik zeg: Hallo, wie ben jij? Ik ben Peter. Ik zeg: WAT?! Ik ben Peter. Ik zeg: Wat Peter? Hoezo Peter? Peter Pan. Ik zeg: Wat kom je doen? Nou, ik zag je raam open staan. Ik dacht, ik wip even aan. Ja, sorry, maar moet je even luisteren, ik wilde net in bed stappen. Oow, dus je hebt liever dat ik weer ga? Ja, eigenlijk wel, ja. Oow, nee, maar dan ga ik weer. Ja, nou dat lijkt me goed, ja! Oke, dan ben ik weer weg he, ja, daaag. Ja, daaag! Ja, dat is toch raar, of niet? Ik had er echt totaal geen zin in, ik zat zo bij mezelf te denken: Wat een rare situatie. Bij mij, ongevraagd mijn slaapkamer in, heeft duidelijk geen ruk te melden, verveeld zich, is dat dan mijn verantwoordelijkheid? Moet ik nu zijn avond invulling geven? Omdat hij zich verveeld, omdat hij niet weet wat hij in zijn vrije tijd aan moet. Is dat mijn verantwoordelijkheid? Ik dacht het niet. Dan moet ik een grens trekken op een gegeven moment als mensen, mmm, uit mij zo gezonder, dat ik er iets voor terug krijg, dan moet ik zeggen, wacht, stop, WHAM! Hier is de grens, maar he, dat is een groeiproces. Ik eeh, vond hem vroeger. Vroeger vond ik hem heel leuk. Is echt waar. Vroeger vond ik hem leuk, ik dacht altijd zo, vanne.., als puber dat ik vanne, nou ik kan het nooit met een man kan doen. En toen zag ik Peter Pan. Phwooah.Fuck. Nou dan piepte ik wel anders hoor. Men, dat strakke groene broekje, en die floepjes hier, zo, en een eeh dolkje. Een klein dolkje. Dat vond ik wel lekker. Dat moet ik eerlijk zeggen. Maar dat was die gratie ofzo, ik weet niet, of ja, eeeh, gratie die was weg. Want hij was, hij wordt wel eeh.Niet dat hij oud geworden is ofzo, want hij kan niet oud worden, want ik wordt niet oud, maar hij was gewoon dik, pafferig, vatzig was ie geworden. Van die vellen, dat maakt niet uit, iedereen mag eruit zien als hij wil, maar ga dan niet, snap je, zo'n strak groen broekje aan proberen te trekken zo, dat er zo overheen hangt zo, hier zo'n streep schaamhaar, en hier zoooooo, snap je zooooo. Ik weet niet zooooooo, zo, zo , welgg. Want vroeger was het mooi. Ik weet niet, als hij ging vliegen Peter Pan. He, dan liep hij een stukje, zo, en zoef, dan steeg hij op. Hij sprong mijn raam uit, en phhfffff. En die kleine erbij, Ting ding, offe, Tinkelteefje of hoe heet ie. Maar dat is ook een snolletje erbij hoor. Godverdomme, zeg. Bah, bah, bah, bah, bah. Echt niet mooi.