Aarswormen (Spiksplinter)

Kijk, dames en heren, het probleem met ons als soort - wij mensen is: We oordelen te snel. We hebben veel te snel, hebben we een mening of vinden we ergens iets van, terwijl we d'r dan heel vaak nog helemaal niks van afweten, maar dat komt omdat wij BEVOOROORDEELD zijn. Wij zijn bevooroordeeld. Wij zijn bevooroordeelde apen met stinkende oksels, DAT is wat we zijn! Okay!! Ik zal een voorbeeld geven, Jezus!

Je zit in je huis, niks aan de hand, en dan staat er iemand aan de bel: WAAAAAH!!!! ...heh die bel... nou. Je doet de deur open en voor je deur staat een man, en die man die krabt zijn anus als een bezetene, echt! nnnh..nnnh..dnnnh!... en voor je het weet duwt ie je opzij, loopt ie je huis binnen, en dan zoekt ie daar allemaal spullen om zijn anus langs afteschoeren zo, haaa haaaaaah... Nou ja. Wat is dan de mening die je meteen paraat hebt, wat is dan het oordeel wat je direct hebt? Het is, wat je denkt is zoiets als "Hmmm. Een rare man!" ...Is dat terecht? Is dat terecht? Heb je dan de hele situatie goed overzien? Heb je alle ins en outs afgewogen tot dat je tot deze conclusie kwam?!? Dames en heren. In een situatie zoals daarjuist door mij gekenschetst, zou ik toch iedereen vanuit de grond van mijn hart willen meegeven om serieus rekening te houden met de mogelijkheid van Aarswormen!

De arme man is wellicht een slachtoffer! Hij is een slachtoffer van kleine beestjes, die leven in zijn kont en zich voeden met z'n stront. Want DAT is wat aarswormen doen - en daarom moeten ze Hup! d'ruit! Maar ja, heey, HEEY! Krijg ze maar eens uit! Want we hebben het hier wel over sluwe denkertjes. Hele kleine gisse terroristjes. Dus je moet op zoek naar hun zwakke plek. Nou ja, hallo, ik weet wat dat is - zal ik het zeggen? 'tuurlijk! Komt ie: Muziek! Ze zijn gek op muziek, die kleine hufters. Dus wat je doet is, je koopt zo'n klein muziekdoosje met zo'n draai-dingetje d'raan - duuduuh duuduuh duuduuh duuduuh... en een kaars. Dan kleed je je helemaal uit. Ja. Je zet die kaars op de grond voor je. Je spreidt je benen zo ver als je kan. Je opent je anus zo wijd als je maar kan... en je speelt het muziekdoosje zo dicht mogelijk bij... je anus! duuduuh duuduuh duuduuh duuduuh... Nou, die aarswormen, die zitten in je kont en die zijn je stront aan het eten, he - wmmb wmmb wmmb... Plots zegt er eentje: "Waar komt die prachtige muziek vandaan..? Daar! Daar! Bij het licht! Bij het licht! Kom! Kom!" - en ze marcheren je anus uit. En dan als je denkt dat ze d'r allemaal uit zijn, wat je dan doet is, je sluit je anus, je springt op, en je rent, je rent, je rent tot je uitgeput bent - en pas DAN kijk je om en wat dacht je? Hatsikidee je hebt ze tuk, allemaal tuk! Allemaal tuk! Allemaal tuk... allemaal tuk...? ...Nee.

Nee, niet allemaal. Nee, want één klein aarswormpje... aah, die was altijd een beetje anders dan de anderen. En dromer. En doof - hij kon, hij kon 't... En zijn naam was: Duncan. Duncan de Aarsworm. En nou zat ie daar, Duncan, helemaal alleen in een verlaten hol. En natuurlijk, hij had alle stront voor zichzelf, maar wat heb je daaraan?! Als je eenzaam bent - arme arme arme Duncan! En daarom, speciaal voor Duncan, deze sonate.


Deze tekst is uitgetypt door een van de mensen achter Hans Teeuwen.NET of door een inzending naar Hans Teeuwen.NET, bij het overnemen van deze tekst gelieve dan ook een vermelding naar Hans Teeuwen.NET te plaatsen.

(< Ga terug)