JP en B (Hans Maas, 13/11/2003)
In de nieuwe voorstelling van Hans Teeuwen zit een stukje over Beatrix dat ik hier om juridische redenen niet wil navertellen. Als publieksmedium wordt een krant eerder veroordeeld voor majesteitsschennis dan een cabaretier. Ik weet ook zeker dat de Vara het stukje eruit knipt, als het er weer van mag komen dat de show na de tournee op tv wordt uitgezonden. Dat de Volkskrant Teeuwens fantasie over ons vorstenhuis wel nauwkeurig omschreven aanhaalt brengt mij niet van mijn à propos, het sterkt mij in mijn mening dat cabaret op papier eigenlijk niet is na te vertellen, dat het altijd uit de context is gerukt.
Teeuwen zit meestal tegen gekte aan, soms bereikt hij de rand van genialiteit. Subliem is hij als hij als ketelbinkie aanmonstert op een vissersschuit en 's nachts de Duitse kapitein op bezoek krijgt. Nooit heb ik een vent zo unfervroren een tekst horen uitspreken met zo veel erotische lading, supersubtiel, on-Teeuwen bijna.
In de lift komt het podiumbeest een mannetje tegen met een ernstig spraakgebrek, maar gezegend met een bovenmodale sociale intelligentie. Niemand kan zo'n typetje bedenken. Als de Vara uitzendt, en dat moeten we maar afwachten, want Teeuwen is er de man niet naar om water bij de wijn te doen en onvolledige weergave goed te vinden (- hij liet zijn optreden in het nieuwe Luxor ook niet uitstellen, omdat Joop van den Ende er een paar maanden langer met zijn Drie Musketiers doorgaat - met alle gevolgen vandien. De anaal gefixeerde entertainer nam musketiers en decor van achteren -) dan zal ik alleen vanwege dat typetje kijken. Het was zo'n fragment waarvan je tijdens de eerste keer meteen wist dat je er de tweede keer nog veel meer in hoort.
Bijna begon ik te denken dat we een nieuwe Teeuwen zagen, verfijnder, dieper. Maar de provocateur pur sang zou het grootste gedeelte van zijn publiek hebben teleurgesteld. Voor de hardste onder de harden moest hij nog een worst tevoorschijn halen, beetje tegen het eind, zodat het zou blijven hangen, of zeg maar steken. Dus nam hij Beatrix. Hoe? Op de korrel zal ik maar zeggen.
Zonder het zelf te weten gaf Teeuwen daarmee commentaar op wat Balkenende en Donner nog geen dag later oprispten over satire. Afijn, daar is nu wel genoeg over gezegd. Wat mij in die discussie het meest heeft verbaasd is dat Brinkhorst buiten schot is gebleven. De man in het kabinet met de beste ingangen bij het Hof heeft gewoon laten vallen dat Bea not amused was door alle aanvallen, zeker niet na dat gedoe met het in de Duitse pers nog steeds omschreven meisje als Mafia Mabel. Of de MP daar niet iets over kon zeggen. En weerom liet JP zich sturen, in plaats van zelf de regie te houden. Bravere satire dan van BNN of Kopspijkers is niet denkbaar. Zelfs in Victoriaans Engeland gaan ze er harder tegenaan. JP besefte vooral niet dat hij nu weer met hangende pootjes terug moet naar Paleis Noordeinde. 'Sorry majesteit, ik heb het, geloof ik, onhandig gezegd. Ze vallen opeens harder over u heen dan ooit tevoren.' Waarmee de regie terug is bij wie die was, bij Beatrix. Je zou dat een nederlaagje van de democratisch gekozenen kunnen vinden. Je mag ook gewoon zeggen: wanneer gaat het in de wereld weer eens om inhoud?
(< Ga terug)