Uitgedaagd door kleine meisjes (Mannen van de radio)

Maar je vindt dus dat ze je uitdagen?

Ja eh... dat is beslist het goede woord. Ze dagen je uit. Ze provoceren je gewoon.

De kleine meisjes provoceren jou?

Ja, meisjes van zo tussen de zes en acht jaar. Er is maar één slag dat dat op zo'n manier kan, hoor.

Ja.

Dat zijn die meisjes, zes, zeven, acht jaar oud, die kijken dan regelrecht in je gezicht en die ... die .. die dagen je uit, die..

Wat doet het met jou?

Windt het je op of vertedert het je?

Ja, wat dat voor gevoel is, is een beetje moeilijk te omschrijven. Het heeft vanalles wat.

Hmhm.

Het is ten eerste een soort tederheid, natuurlijk. Ook een soort opwinding, maar het is ook een soort waarom-daag-je-me-nou-uit gevoel. Van 'doe dat nou niet'

Een beetje..

-een beetje bozig. Beetje bozig word ik dan op die meisjes. En dat verdringt dan al vrij gauw die andere gevoelens van tederheid enzo.

Ja.

Die worden, zeg maar, overwonnen. Door dat bozige gevoel dat ik dan voel opkomen.

En zeker als onderwijzer moet dat...

Ja dat is natuurlijk heel lastig. Ik werk met die kinderen.

Ik heb ze iedere dag voor mijn neus zitten en dan doe ik nog bijlessen, dan zijn ze bij mij alleen thuis. En dan dagen ze me uit. En ja, dan is dat heel lastig. Aan de ene kant heb je dan die functie van onderwijzer, maar aan de andere kant heb je dan -zoals gezegd- dat bozige gevoel.

Ietwat kribbig wordt je ervan.

Zo van 'Hou nou toch eens op'..

'Waarom doe je dat nou', 'hou dan toch eens..'

Daag me niet zo uit

Zeker, precies. Dat hoeft toch ook helemaal niet?

Nu moet je ophouden

'Nu moet je ophouden...'

Niet meer uitdagen

'Je moet je ... nee, punt. Niet meer doorgaan nu met uitdagen!'

Dat zeg ik dan ook tegen ze. 'Als je nou doorgaat met uitdagen, dan word ik echt een beetje bozig.'

Ja.

Daar word ik ook zenuwachtig van he?

Ja.

Dan weet ik niet goed waar ik met mijn vuisten naartoe moet enzo.

Bozig word ik!

En ja, op een gegeven moment moet je dat eruit laten. Af en toe.

Dat wil ik natuurlijk ook liever niet.

Precies.

Maar ja, aan de andere kant, als je me ook niet uitdaagd, dan gebeurt het niet. Want zo is het ook.

Maar zeker als ze dan bij mij thuis zijn voor dat bijlessen, jongen. Dan ben je 1 op 1 met zo'n kind.

Ja.

Van zo'n jaar of zes, zeven, acht. En die gaat je dan uitdagen!

Grrmmbll..

Daar word ik zo... BOZIG van!

Ja.

Dat is toch niet nodig?!

Want dat trek je niet he?

Nee.

Dat...

.. dat trek je niet.

Dat trek ik gewoon niet. En daar zijn dus alle moeilijk...

...

Dan ben je alleen met zo'n meisje..

Met zo'n ... ja.

.. in een lokaal..

..of bij mij thuis. Bij mij thuis doe ik het ook wel 's.

.. als je bijles geeft...

Bijles meestal thuis, maar als zo'n kind zich in de klas misdragen heeft dan heb ik wel eens na afloop van de schooldag er een in het lokaal. Dan hebben ze dat wapen, dan gaan ze je lopen uitdagen.

Ja.

Dan heb jij een appeltje te schillen?

Dan heb ik een appeltje te schillen. Ik wil dan wel op een reëele manier... maar dan gaan ze je uitdagen. Ik weet niet wat dat is.

Hmm..

Zoiets... zoiets vals. Zoiets gemeens dat ze dan doen. Zoiets door en door slechts. En daar word ik dan bozig van.

Ja.

En daar zijn dus de moeilijkheden door ontstaan.

Ja.

Ja.

Maar ja, wat was er eerder: de kip of het ei?

Jij zegt, dat als zij mij niet hadden uitgedaagd...

..dan is er toch niks aan de hand.

Dan was er niets gebeurd?

Dan was er helemaal niets gebeurd, maar ze bleven consequent...

..

jou..

...

mij provoceren en uitdagen, de hele tijd.

Uitlokken.

En als ze dan alleen met je waren..

.. dan nog twee keer zo erg.

In jouw woning.

Nou wat ze daar allemaal wel niet geflikt hebben. Daar waren complete stripteasen.. en allemaal uitdagen he?

Denk je daar nog wel eens aan terug? Af en toe..

Dat staat in mijn geheugen gegrifd.

Ja.

Echt waar jongen, die beelden kan ik zo weer tevoorschijn halen.

En dat is natuurlijk een troost.

Precies.

Zoals het voelde, hoe langzaam het ging, hoe het rook, de geluiden die ze maakten.

Dat heb je toch maar.

Ja.

Dat is ook het enige dat ik nog heb.

Wat ze ook verder met je doen.

Tot ik weer terugkom in de maatschappij natuurlijk.

Ja.

Al die uurtjes die je hier nog zit...

.. die krijg ik wel vol.


Deze tekst circuleert op vele plaatsen op het internet en het is dus niet duidelijk wie deze tekst heeft uitgetikt, deze tekst komt uit een show van Hans Teeuwen en zodoende behoren alle rechten toe aan hem en zijn productiemaatschappij. Bij het overnemen van deze tekst gelieve een vermelding te plaatsen naar Hans Teeuwen.NET en/of een andere copyright vermelding.

(< Ga terug)