J-jongens en meisjes.
De bakker staat 's ochtends vroeg op, om broodjes te bakken, voor de mensen.
De slager op zijn beurt, maakt lekkere stukjes vlees zodat wij 's avonds lekkere stukjes vlees kunnen eten, alsmede de jus die daaruit gewonnen wordt.
De tuinman werkt op noeste wijze in de tuin, teneinde deze een weeldig aanzien te verschaffen.
En de smid slaat vrolijk fluitend op het hete ijzer in zijn gezellige smidse, waar een foto van zijn vrouw en kinderen hem de nodige werklust verschaffen.
Zo dragen zij allen hun steentje bij aan onze maatschappij.
Maar, jongens en meisjes, d'r zijn ook mensen, die de hele dag maar een beetje in hun bed blijven liggen stinken!
En het liefste de kantjes ervan aflopen. Behalve natuurlijk, als er ergens een feestje gehouden wordt he, met gratis drank. Want dan rennen zij plotseling om het hardst, om zo snel mogelijk van het geld van de werkman te kunnen profiteren.
Deze mensen hebben een slap en leugenachtig karakter. Vaak ook zijn zij niet gespeend van een zeer negatieve uitstraling, alsmede een ongewassen uiterlijk. Over het geheel genomen, maken zij dus een muffe en onhygiënische indruk. Deze mensen noemen wij de werkloze.
En ze hebben gewoon een uitkering! Die volgens hun door ons, de oppassende burger, dan maar even opgehoest dient te worden. En, jongens en meisjes, onze regering is het blijkbaar met de werkloze eens, en juicht het van harte toe dat wij de werkloze bij het minste of geringste gepiep het geld met koffers tegelijk toewerpen. Bovendien laten de hoge heren in Den Haag ook nog eens, uit allerlei verre vieze landen, gekleurde en raarpratende werklozen ons land binnenkomen.
Deze werklozen gaan bij aankomst gewoon liggen op bed liggen wachten, totdat wij ze als makke lammetjes ons geld komen brengen. Deze werklozen noemen wij de buitenlanders. Oftewel drugsgebruikers.
En zij getroosten zich geen enkele moeite om kennis te nemen van onze rijke cultuur. Bij het horen van namen als Ad Visser en Loeki Knol kijken ze je laf en ongeïnteresseerd in de ogen. Jullie zullen wel begrijpen jongens en meisjes, dat voor de werkman de maat nu toch bijna vol is. De werkman wil van zijn rust genieten, in plaats van de hele nacht naar het gejammer van een doodbloedend schaap te moeten luisteren.
Maar, gelukkig, zijn er ook nog andere mensen. Mensen, zoals Wimpie Bosboom, die zich niet bang laten maken, maar zeggen waar het op staat. Als wij samen onder leiding van deze inspirerende figuur, de moed hebben om de handen ineen te slaan en schoon schip te maken, dan zal de werkman en zijn nijvere huisvrouw binnenkort weer een veilig blokje om kunnen maken zonder de hete knoflookadem in de nek te voelen.
Zo, dit wilde ik even kwijt, daar bij die molen, die mooie molen. Pbrr pbrrll pbrrll prbrr-rrll, pbrr pbrrll pbrrll prbrr-rrll, pbrr pbrr pbrr pbrrrlll...