Hans Teeuwen: filmster in 'Jezus is een Palestijn' (VPRO, '99)
'Soms denk ik dat je in mijn generatie twee type mensen hebt: of ze doen braaf mee en passen zich aan, of ze trekken zich steeds verder terug totdat ze er helemaal niet meer bijhoren. Ik behoor tot de tweede soort, maar alleen bij de gratie van mijn talent ben ik niet totaal verdwenen'.

Budel, een dorpje in Brabant op de grens van Limburg en België. Vader was sportleraar, moeder speelde piano en zong in het kerkkoor. Hij deed mavo, probeerde havo en zat anderhalve week op de Herman Teirlinck in Antwerpen. Daarna hing hij een tijdje lamlendig rond, experimenterend met drugs. Vervolgens volgde hij de opleiding drama aan de hogeschool Eindhoven ('88-'91). In die studententijd speelde hij bij Eva Bal in Gent in Hoge bomen wind, in Winnie the Pooh van Artemis, en een klein rolletje ('een neuk- en een sterfscène') in het VARA-tv-spel Hartslag. Maar voor zijn ontwikkeling had hij het meeste aan improvisatie-voorstellingen. Hij sloot zich aan bij de stand up comedian-groep Comedytrain en tijdens een eindexamenproject ontmoette hij Roland Smeenk, een straatmuzikant die korte tijd aan het conservatorium had gestudeerd, met wie hij een duo ging vormen. In '91 wonnen ze Camaretten. Het programma met Smeenk was hard muziektheater: twee keurig in het pak gestoken jongens die riepen dat oma doodgenaaid moest worden, dat papa zijn zoontje van achteren bijna openscheurde. Teeuwen speelde de foute Woenselse holbewoner: 'Die Turken vreten maar shoarma van mijn uitkering'. Een anderhalf uur durend programma onder de naam Heist moest volgen, maar nog tijdens de serie try-outs komt de 35-jarige Smeenk om 't leven bij een auto-ongeluk. Niet lang daarna overleed een andere vriend. 'Het leven liep op rolletjes. Ik had het allemaal goed voor elkaar. Het programma ging als een trein, ik had een goede verkering, ik bewoog me in een inspirerende omgeving, alles ging van een leien dakje. En dan zijn er die rampen en die maken je bewust dat 't nog niet zo makkelijk is je staande te houden'. Als hij op een herdenkingsavond voor Smeenk voor het eerst weer optreedt, merkt Teeuwen dat hij door de barrière heen is en besluit solo verder te gaan. Wat volgt zijn de twee programma's Hard & zielig en Met een breierdeck. Extreem, onthustend theater, waarmee Teeuwen op slag wordt uitgeroepen tot het grootste cabarettalent van de jaren negentig.

Freek de Jonge, Youp van 't Hek en Jan Wolkers (in De Plantage!) prijzen hem de lucht in. Het lijkt niet op te kunnen. Maar aan het eind van de toernee van Met een breierdeck loopt hij in Zwolle van het podium af. In het begin van het nieuwe seizoen had hij te weinig materiaal voor een nieuw programma. Dus dat werd uitgesteld. De premiere zou zijn in oktober '97. De roddels logen er niet om. Eerst zou hij verslaafd zijn geraakt aan heroïne, daarna zou hij in een psychiatrische inrichting zitten waar hij voor de rest van zijn leven niet meer uitkwam en nog weer later zou hij zelfs zijn overleden. De geruchten ontstonden volgens Hummelinck telkens in de buurt van Eindhoven: 'Het Eindhovens Dagblad is meestal de eerste die belt om een gerucht te checken'.

Sinds kort is Teeuwen echter weer aan het try-outen, vooralsnog onder de titel Hans Teeuwen probeert. Bovendien speelt hij een hoofdrol in Jezus is een Palestijn, de eerste grote speelfilm van Lodewijk Crijns. Een jaar nadat hij was afgestudeerd aan de Filmacademie kreeg Crijns - op basis van de cultstatus van zijn twee fake-documentaires Lap rouge en Kutzooi - 2 miljoen om een lange speelfilm te maken. Jezus is een Palestijn is de enige Nederlandse film die in Rotterdam meedingt naar een Tiger Award. Crijns: 'Ik krijg een speelfilm aangeboden terwijl ik op de Filmacademie nota bene documentaire studeer. En ik ben één jaar afgestudeerd en ik krijg 2 miljoen binnen om te doen wat ik wil. Nu is mijn film nog niet eens in première en ik heb al subsidie om scenario's te maken voor twee nieuwe films'. Crijns, die zelf op een antroposofische school zat, haalt in z'n film veel overhoop. 'Ik steek niet alleen de draak met mensen die in God geloven, maar ook de hippe jongeren met hun subcultuurtjes. En ook al mijn collega's die coke snuiven. Het is een film over uitwassen van spiritualiteit in het algemeen'.
(< Ga terug)