Recensie 8weekly - Joost van Hoek (Industry of Love)

Van de show Industry of love verscheen tijdens de theatertoer al een bootleg als mp3 op internet. Ook circuleren er open en bloot een groot aantal mp3's met fragmenten van Teeuwen op het net. Als dit als cabaretier met je gebeurt ben je echt groot. Dan krijg je het formaat van popmuzikant. Maar zorgt dit er niet voor dat het niveau van zijn shows niet geneigd is af te zakken om een zo groot mogelijk publiek aan te spreken?

De carrière van Hans Teeuwen (1967) begon in 1991 toen hij met Roland Smeenk Camaretten won met de voorstelling Heist. Deze voorstelling werd gevolgd door de shows Hard en Zielig (1994), Met een Breiderdeck (1996), Trui (1999) en Dat dan weer wel (2001). Naast de shows in het theater was Teeuwen ook actief met Pieter Bouwman als improviserende Mannen van de radio (bij de VPRO) en met Bouwman en Gummbah in het programma Poelmo, slaaf van het zuiden (VPRO). Tot slot speelde Teeuwen nog in de film Jezus is een Palestijn en staat hij nog met Comedytrain op het podium. Het is je moeilijk voor te stellen dat Hans Teeuwen na al deze activiteiten nog steeds creativiteit over heeft om met Industry of love een vernieuwende show neer te zetten.

Sadistische trekjes
De humor die Teeuwen op zijn half-nasale toon met variërend duidelijk Brabants accent brengt is erg karakteristiek. Hij heeft de voorkeur om zich te verplaatsen in de rol van een mannetje met kleine sadistische trekjes. Zijn favoriete woord lijkt daarbij sarren te zijn. Ook heeft Teeuwen neiging tot vrij absurdistische trekjes zoals hij bijvoorbeeld over een satanskind praat: Die hoef je daar alleen maar even op het altaar te leggen en je hoeft alleen maar even met een hamer een houten pin zo pats door zijn hart heen te jensen. En dan is er verder niets aan de hand. Dit absurde aan het geheel maakt zijn humor juist lekker scherp en verrassend. Hoe komt die gozer erop?, vraag ik me regelmatig af.

Publiek in een deuk
Teeuwen rolt net als in zijn vorige shows van de ene situatie in de ander, zonder ogenschijnlijke samenhang. Maar dit wordt wel constant opgezweept door batterijen gepeperde grappen en rare opmerkingen (bij Circus Baf: "...en toen ging hij met een kwastje zijn zak blauw verven"). Het publiek van de Schouwburg in Amstelveen ligt eigenlijk de hele tijd in een deuk. De humor van Teeuwen geeft je geen tijd om op adem te komen, waardoor het bij wijze van spreke het zelfs grappig is als hij het woord 'keukenmes' uitspreekt. Zelfs de stem van Teeuwen is dan al grappig op zich. Het is briljant om te horen hoe hij die specifieke melige sfeer zo in de zaal weet te brengen.

Het koningshuis
De show eindigt met een behoorlijk lomp onderdeel over het koningshuis. In dit laatste kwartier lijkt Hans Teeuwen direct alle harde opmerkingen te willen plaatsen. Hij heeft er hoorbaar plezier in om het publiek te shockeren. Analyseseks, met dooie dieren, bijvoorbeeld. Balkenende zou de zaal verlaten hebben: "Dus ik spoot in dat gezicht, en dat is raar, het is net of je tegen een hele grote rijksdaalder aanspuit." Het voordeel hiervan is dat het publiek bijna hikkend van de lach het theater moet hebben verlaten, maar Teeuwen heeft het echter niet nodig, het maakt de show niet echt beter en is slecht een aardige climax.

CD-luisteraars snappen er niets van
De opnames van de CD zijn prima. Wel valt op dat je het beeld toch een beetje mist bij de show. Bijvoorbeeld bij het introductienummer Dansje en Piano hoor je alleen een aardige melodie. Wat er op het podium gebeurt moet je maar raden. Teeuwen komt er zelf ook op terug: "De CD-luisteraars snappen er niets van. Heb je nu lol met je walkman?" Natuurlijk heeft de CD weer als voordeel dat je hem overal op kan zetten, en de rijk gevulde conference van Teeuwen loont zich ook uitstekend om met grote regelmaat weer gedraaid te worden. Idealiter krijg je de DVD gratis bij de CD en andersom. Dan koop je de show en niet het medium.

Shockerend gedrag
Hans Teeuwen is minder bot geworden, maar daardoor echt niet minder grappig. Hij krijgt het publiek vooral aan het lachen door verrassende wendingen die een 'normaal' mens niet zomaar zou bedenken. Hierbij hoort een snelle wisselingen van accenten, typetjes en stemmetjes. Dit zorgt ervoor dat je de hele tijd in de show blijft zitten, zonder dat het je duidelijk is wat het grote verhaal is. Hans Teeuwen heeft in het begin van de show meer diepgang opgezocht en valt aan het einde toch weer terug in zijn natuurlijke shockerende gedrag. Dat heeft hij echter niet nodig en lijkt er eerder voor te zijn om het publiek nog even te geven wat ze van Hans Teeuwen verwachten. Ik hoop dat hij bij de volgende show op een originelere manier het publiek na een leuke avond naar huis weet te sturen. Die subtielere nieuwe Teeuwen bevalt mij namelijk een stuk beter en het laatste kwartier is dan redelijk overbodig.


Bron: 8weekly - Joost van Hoek

(< Ga terug)